Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης και το "δόντι".

Πληροφορήθηκα ότι το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης άνοιξε και πάλι, μετά από διάστημα ενός τετραμήνου, κατά το οποίο εκτελέστηκαν εργασίες συντήρησης του κτιρίου και μερικής επανέκθεσης των αντικειμένων της συλλογής.

Διαβάζουμε λοιπόν στην Καθημερινή:

Επαναλειτουργεί το αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης
Παρέμεινε κλειστό επί τετράμηνο προκειμένου να πραγματοποιηθούν
εργασίες επισκευής και βελτίωσης του χώρου.

Άνοιξε κι είναι επισκέψιμο από σήμερα Πέμπτη, το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης το οποίο παρέμεινε κλειστό επί τετράμηνο προκειμένου να πραγματοποιηθούν εργασίες επισκευής και βελτίωσης του χώρου.
Οι εργασίες που έγιναν αφορούν στη μόνωση και τη βαφή των χώρων έκθεσης, ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις καθώς και ανακαίνιση των εκθεμάτων.
Ο νομάρχης Λακωνίας κ. Κώστας Φούρκας που πραγματοποίησε και επίσκεψη στο Μουσείο, εξέφρασε την ικανοποίησή του αλλά και τις ευχαριστίες του προς τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού κ. Θεόδωρο Δραβύλα για το γεγονός ότι το υπουργείο ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα που είχε τεθεί και από τον ίδιο, κατά τη διάρκεια της επισκέψεώς του στο υπουργείο με τους βουλευτές κ.κ. Παναγιώτη Σκανδαλάκη και Γρηγόρη Αποστολάκο στις 26 Μαΐου, για την άμεση εκταμίευση ποσού 80.000€ για την χρηματοδότηση των εργασιών επισκευής.

Το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί με το κλείσιμο του Μουσείου ήταν πολύ μεγάλο, αφού οι επισκέπτες της Σπάρτης αλλά και του Νομού την θερινή περίοδο, στην αιχμή της τουριστικής περιόδου δεν είχαν την δυνατότητα να θαυμάσουν από κοντά τον πολιτιστικό πλούτο της Σπάρτης.
Το Μουσείο θα παραμείνει ανοικτό μέχρι ότου ολοκληρωθεί η οριστική μελέτη που αφορά στην πλήρη ανακαίνιση του Μουσείου, για να ανταποκρίνεται ο χώρος στις σύγχρονες απαιτήσεις αλλά και στην Ιστορία του τόπου.

Τέλος όπως σημειώνει ο κ. Φούρκας, η θετική αυτή εξέλιξη δεν ακυρώνει σε τίποτα τη συνέχιση των προσπαθειών και παρεμβάσεων για την υλοποίηση του Παλλακωνικού αιτήματος που δεν άλλο από την Ίδρυση και λειτουργία του νέου αρχαιολογικού Μουσείου στο χώρο του ΧΥΜΟΦΙΞ.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ


Το ότι χρειαζόταν επέμβαση στις αίθουσες του κτιρίου ήταν παραπάνω από προφανές: βρώμικοι και μουχλιασμένοι τοίχοι, με κομμάτια σοβά να κείτονται στο δάπεδο, ηλεκτρικά καλώδια που κρέμονταν, χαλασμένες λάμπες φωτισμού. Εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας.

Κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει ότι η κατάσταση στο κτίριο είχε φτάσει στο απροχώρητο για να αναγκαστούν να θυσιάσουν την θερινή περίοδο και να εκτελεστούν οι εργασίες. Ή ότι τότε κατάφερε η Εφορεία να εξασφαλίσει τα χρήματα που απαιτούνταν και αποφάσισε «ή τώρα ή χάνουμε την ευκαιρία». Πιθανότερο το δεύτερο αν κρίνω από το ρεπορτάζ.

Το οποίο μας αποκαλύπτει με πολύ κυνικό τρόπο, ποια είναι η εικόνα της διαχείρισης της πολιτισμικής κληρονομιάς εν έτει 2008: Ο αρμόδιος φορέας (Εφορεία) εξασφαλίζει χρηματοδότηση για την συντήρηση του μουσείου από το Υπουργείο, στο οποίο υπάγεται, βάζοντας «μέσο» το νομάρχη και δύο τοπικούς βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Ο γενικός γραμματέας ανταποκρίνεται άμεσα («γαλάζιο» αίτημα γαρ) και όλοι είναι ευχαριστημένοι: Το υπουργείο που δείχνει ότι παράγει έργο και γλιτώνει και από τον βραχνά των βουλευτών, ο νομάρχης και οι βουλευτές, γιατί έχουν κάτι επιπλέον να τυπώσουν στα προεκλογικά τους φυλλάδια και η Εφορεία που έχει ένα φρεσκοβαμμένο μουσείο...

Μια νύχτα στο φεγγάρι

To 1995 είχαν ακυρώσει τη συναυλία για λόγους υγείας του τότε ντράμερ τους Bill Berry. Το 1999 για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπορούσα να είμαι στην Αθήνα.

Αύγουστος 2008. Στέκομαι μπροστά στην σκηνή. Τελειώνει το support και ακόμη δεν πιστεύω ότι σε λίγο θα τους δω.

Βγαίνουν χαμογελώντας οι Michael Stipe, Peter Buck και Mike Mills. Οι REM. Και το ταξίδι άρχισε…

Ξεκινήσαμε ξέφρενα με Living Well και Kenneth, πηδήξαμε με το I’m Gonna DJ, χειροκροτήσαμε στον ρυθμό του Stipe με το Rockville, τραγουδήσαμε το The Great Beyond και το The One I Love, λικνιστήκαμε με το Electrolite, χορέψαμε με το It’s the End of the World και το Bad Day, ανατριχιάσαμε με το Drive και το Nightswimming, απογειωθήκαμε με το Orange Crush, σκορπίσαμε χαμόγελα με το Supernatural Superseriοus, θυμηθήκαμε με το Maps Αnd Legends και το Losing My Religion, αποχαιρετιστήκαμε με το Man Οn Τhe Moon.

Και φύγαμε συγκλονισμένοι, κοιτώντας ψηλά, ψάχνοντας το φεγγάρι…




----------
Στο video (από άλλο show) μια από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς και αγαπημένο μου: Let Me In.

Η „ανεξήγητη“ πτώση.

Αναδημοσίευση από την Καθημερινή:


Δραματική πτώση επισκεπτών στα μουσεία

"Εντυπωσιακή πτώση που υπερβαίνει το 40% παρουσιάζει η επισκεψιμότητα στα ελληνικά μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους και συνοδεύεται από μικρότερης έκτασης μείωση στα αντίστοιχα έσοδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για το πρώτο τετράμηνο του 2008, τα μουσεία μας εμφανίζουν μειωμένο αριθμό επισκεπτών κατά 43,5% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου έτους, ενώ στους αρχαιολογικούς χώρους η πτώση «περιορίζεται» στο επίσης ηχηρό 41,1%. Αναλογικά μικρότερη είναι η μείωση στις εισπράξεις: κατά 20,6% όσον αφορά τα μουσεία και κατά 10,2% για τους αρχαιολογικούς χώρους.

Εκ πρώτης όψεως η πτώση μοιάζει ανεξήγητη. Σίγουρα δεν δικαιολογείται από την τουριστική κίνηση που για το διάστημα Ιανουάριος - Ιούλιος του 2008 παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητη. Σίγουρα υπάρχουν δικαιολογίες για το μείον 78,5% του Μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας λίγους μήνες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού όπως, μέχρι ενός σημείου, και για το μείον 62% στο Παλάτι των Ιπποτών της Ρόδου που παρέμενε κλειστό για 40 ημέρες ύστερα από κατάρρευση τμήματος της εισόδου του. Αλλά τι να πει κανείς για το 47,1% στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ή το 22,9% στην Ακρόπολη;

Στην κορυφή του καταλόγου με τις μεγαλύτερες απώλειες επισκεπτών, το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, ακολουθούν το Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών (64,4%), το Παλάτι των Ιπποτών της Ρόδου και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (47,1%).

Στους αρχαιολογικούς χώρους, «προηγούνται» οι Δελφοί (πτώση 61,2%) και ακολουθούν η Κνωσός (59%), το Σούνιο (56%), η Φαιστός (50,3%), η Αρχαία Κόρινθος (49,5%), η Επίδαυρος (46,9%), η Αρχαία Ολυμπία (38,1%) και ο Μυστράς (35,4%)."

Ελληνική Αρχαιολογική Σχολή στη Ρώμη

15 Ιουλίου 2008:
Απόσπασμα από τις δηλώσεις του Υπουργού Πολιτισμού κ. Μ. Λιάπη κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη:

«Τέλος τις επόμενες εβδομάδες η Ελλάδα θα ιδρύσει μια αρχαιολογική σχολή, εδώ στη Ρώμη, θα τη στελεχώσουμε, θα τη στηρίξουμε οικονομικά για να λειτουργήσει στο πνεύμα που σας περιέγραψα.»

Ας πάμε λίγο πίσω.

25 Ιανουαρίου 2006:
Απόσπασμα από το δελτίο τύπου κατά την επίσκεψη του τότε Υφυπουργού Πολιτισμού κ. Π. Τατούλη στη Ρώμη:

«Οι κ.κ. Τατούλης και Martuscello συζήτησαν επί μακρώ για τη σημαντική συνεργασία των δύο χωρών στον τομέα του πολιτισμού, καθώς και για τις νέες προοπτικές που διανοίγονται με την ίδρυση της Ελληνικής Αρχαιολογικής Σχολής στη Ρώμη.»

Και από το ρεπορτάζ στην Καθημερινή της 26 Ιανουαρίου 2006:

«Η ίδρυση και η λειτουργία της Ελληνικής Αρχαιολογικής Σχολής στη Ρώμη ήταν το θέμα της διμερούς συνάντησης ανάμεσα στον υφυπουργό Πολιτισμού κ. Πέτρο Τατούλη και τον Ιταλό ομόλογό του κ. Antonio Martuscello.
Ερευνα
«Η συνάντηση, που έγινε στη Ρώμη, επικύρωσε τη συνεργασία ανάμεσα στην Ιταλία και την Ελλάδα με θέμα «κοινά σχέδια για την αξιοποίηση της κληρονομιάς του ελληνορωμαϊκού κόσμου». Οπως ανέφερε ο υπεύθυνος της Ελληνικής Αρχαιολογικής Σχολής της Ρώμης, κ. Β. Αραβαντινός, «η Ελληνική Σχολή θα συμμετέχει σε ανασκαφικά προγράμματα και θα εργαστεί σκληρά για την πραγματοποίηση εκθέσεων». Ο κ. Β. Αραβαντινός πρότεινε μία έκθεση αφιερωμένη στην πόλη της αρχαίας Θήβας, για το 2007, πρόταση η οποία έγινε αποδεκτή από τους κ. Τατούλη και Martuschello. Ο Ιταλός υπουργός τόνισε «ότι η παρουσία της Ελληνικής Αρχαιολογικής Σχολής στη Ρώμη συμπληρώνει ένα κενό πολλών ετών και ανοίγει νέους δρόμους στον τομέα της έρευνας».
Η Ελληνική Σχολή, όπως είπε ο γεν. διευθυντής Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, κ. Λ. Κολώνας, θα στελεχωθεί και θα αναπτύξει σειρά ερευνητικών δραστηριοτήτων με τη συμμετοχή της σε ανασκαφικά προγράμματα στην πόλη της Ρώμης, πρόταση η οποία είχε συζητηθεί με την κ. Maria Reggiani, γεν. διευθύντρια Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟ Ιταλίας. Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης η κ. Ελ. Κόρκα (προϊσταμένη του Τμήματος Ελληνικών και Ξένων Επιστημονικών Ιδρυμάτων) και η αρχαιολόγος κ. Μ. Σύρου.
Οι δύο αντιπροσωπείες, ελληνική και ιταλική, επισκέφθηκαν το Palazzo San Michele, όπου έγινε η τελετή παράδοσης των γραφείων της Ελληνικής Αρχαιολογικής Σχολής.»

Ο κ. υπουργός ιδρύει λοιπόν για δεύτερη φορά την ελληνική αρχαιολογική σχολή στην Ρώμη.
Πιθανότερο γιατί την πρώτη την ίδρυσε ο κ. Τατούλης, το - τον τελευταίο καιρό - «μαύρο πρόβατο» της Νέας Δημοκρατίας.
Όχι όμως απίθανο να θεώρησε ότι ο ίδιος είναι ο πρωτοπόρος Υπουργός Πολιτισμού που ιδρύει ελληνικά πολιτιστικά ιδρύματα εκτός Ελλάδος. Άλλωστε πριν ενάμιση μήνα εξήγγειλε αυτός και μόνο αυτός πρώτος την ίδρυση ελληνικής αρχαιολογικής σχολής και στην Αίγυπτο.

Η λεγόμενη λοιπόν «Ελληνική Αρχαιολογική Σχολή της Ρώμης» ιδρύθηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 2006 με «υπεύθυνο» (sic) τον κ. δρ. Β. Αραβαντινό, προϊστάμενο της Θ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (Θήβα), και στεγάστηκε αρχικά σε γραφεία του ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού, έως ότου βρεθεί μόνιμος χώρος. Έκτοτε σιωπή…μέχρι που ήρθε ο κ. Λιάπης…για να την ιδρύσει και πάλι…

Δυόμισι χρόνια μετά νομίζω ότι ο κ. Μ. Τιβέριος θα δημοσίευε και πάλι την ίδια επιφυλλίδα. Χωρίς προσθαφαιρέσεις.

Μεθώντας...

Αυτή η ερυθρόμορφη κύλικα* (αγγείο πόσεως) είναι ενδιαφέρουσα, όχι μόνο γιατί είναι εργό ενός μεγάλου καλλιτέχνη αλλά και για τον εξής λόγο: υπάρχουν πολλές απεικονίσεις συμποσίου και κώμου στην αρχαία ελληνική αγγειογραφία, αλλά σπανίως οι επιπτώσεις τους.



Στις εξωτερικές πλευρές λοιπόν αυτής της κύλικας απεικονίζεται μια τέτοια παρέα κωμαστών στο αποκορύφωμα του γλεντιού με πιοτό, μουσική και τραγούδια..








Στο εσωτερικό όμως του αγγείου μεταφερόμαστε σε άλλη μια άλλη πλευρά αυτού του γλεντιού. Ένας νεαρός, που το παράκανε με το πιοτό, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του στηριζόμενος σε ένα ραβδί κάνοντας εμετό. Μια νεαρή γυναίκα, μια εταίρα, τον στηρίζει κρατώντας το κεφάλι του.



Είναι από τις λίγες φορές που μια τέτοια σκηνή απεικονίζεται σε αγγείο. Η τοποθέτηση αυτού του θέματος στο εσωτερικό της κύλικας είναι ίσως και μια προειδοποίηση για τον πότη την στιγμή που πάει να πιει το κρασί του, ώστε να μην το παρακάνει.
Κυρίως όμως είναι μοναδικός ο τρόπος του αγγειογράφου να εκφράσει το συναίσθημα σε μια τέτοια σκηνή: Οι δυο τους, αποτραβηγμένοι από τους άλλους. Η μουσική και οι φωνές των υπολοίπων μοιάζουν να ακούγονται στο βάθος. Η στάση του σώματος του νεαρού, πέρα από το να δηλώνει την κατάστασή του, εκφράζει και μια αμηχανία για την υπερβολική μέθη, καθώς πασχίζει να στηριχθεί μπροστά στην κοπέλα. Η ίδια με κατανόηση, σχεδόν με στοργή του κρατάει το κεφάλι. Μοιάζει να θέλει να τον προστατέψει, να τον φροντίσει σε αυτήν την στιγμή αδυναμίας. Οι κινήσεις και το βλέμμα της εκφράζουν τρυφερότητα, ερωτισμό.

Το έργο ανήκει στον Ζωγράφο του Βρύγου, έναν από τους κορυφαίους καλλιτέχνες των αρχών του 5ου αιώνα π. Χ. Ονομάστηκε συμβατικά από τον κεραμέα Βρύγο, ο οποίος υπογράφει τα αγγεία του. Εάν κεραμέας και αγγειογράφος είναι το ένα και το αυτό πρόσωπο, είναι ένα ερώτημα. Ο Βρύγος λοιπόν υπογράφει και αυτήν την κύλικα με την επιγραφή ΒΡΥΓΟΣ ΕΠΟΙΕΣΕΝ (με έφτιαξε ο Βρύγος).



Σημασία έχει το σημείο που τοποθέτησε την υπογραφή. Εσωτερικά και προς το κάτω μέρος της λαβής. Εκεί που φαίνεται καλύτερα στον θεατή όταν ο πότης θα σηκώσει το αγγείο για να πιει. Μια πανέξυπνη ιδέα δήλωσης τόσο υπερηφάνειας όσο και διαφήμισης των προϊόντων του.

----------------
* Würzburg, Martin von Wagner Museum. Antikensammlung.

Η ελληνική γλώσσα στην έρευνα και τα απαράδεκτα μιας βιβλιοκριτικής.

Πολλές (αν όχι οι περισσότερες) αρχαιολογικές μελέτες και κυρίως διδακτορικές διατριβές ξένων αρχαιολόγων παρουσιάζουν το εξής πρόβλημα: δεν λαμβάνουν υπόψη την ελληνική βιβλιογραφία, ακόμη και όταν τα θέματα με τα οποία ασχολούνται, έχουν κατά κόρον μελετηθεί σε ελληνικές δημοσιεύσεις. Ο λόγος προφανής: δεν γνωρίζουν ελληνικά. Το ότι συχνά οδηγούνται σε λάθος συμπεράσματα, περιέχουν ανακρίβειες ή επαναλαμβάνουν πράγματα ήδη ειπομένα δεν τους ενδιαφέρει και τόσο.
Καταλαβαίνω ως ένα σημείο ότι «τα ελληνικά είναι πολύ δύσκολη γλώσσα για να τη μάθει κανείς» και άλλα τέτοια συναφή που ακούω πολλές φορές από καθηγητές, ερευνητές και φοιτητές. Γι’ αυτό καταλήγουμε στο να δημοσιεύουν επιγραφές άνθρωποι που δεν γνωρίζουν γρι αρχαία ελληνικά…

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεταξύ των ξένων επιστημόνων η τάση να εξοβελιστεί η ελληνική γλώσσα από τις αρχαιολογικές δημοσιεύσεις, συχνά τοποθετώντας την δίπλα στα ρώσικα ή στα σλάβικα (!) και η προσπάθεια στο να δημοσιεύονται οι μελέτες μόνο στις τέσσερις «επίσημες γλώσσες» (sic) της αρχαιολογίας, δηλ. τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και τα ιταλικά.

Διαβάζω λοιπόν στο ολλανδικό Bulletin Αntieke Βeschaving 82, 2007, σελ. 270 - 271 (πιο γνωστό από την συντομογραφία του ως BABesch) τη βιβλιοκριτική του J. M. Hemelrijk στη διδακτορική διατριβή της Κλεοπάτρας Καθάριου [Κλ. Καθάριου, Το εργαστήριο του Ζωγράφου του Μελεάγρου και η εποχή του. Παρατηρήσεις στην αττική κεραμική του πρώτου τετάρτου του 4ου αι. π.Χ. (Θεσσαλονίκη 2002)]. Ο οποίος Hemelrijk από τη μία προσπαθεί (;) να παρουσιάσει τη μελέτη διαβάζοντας μόνο την αγγλική περίληψη (!), χωρίς όμως να μπορεί να διατυπώσει φυσικά κρίση επ’ αυτής (όπως παραδέχεται στο τέλος), από την άλλη να εξαπολύει επίθεση - με προσβλητικό τουλάχιστον τρόπο - στους Έλληνες επιστήμονες και στις ελληνικές δημοσιεύσεις. Μερικά από τα απαράδεκτα: «Nevertheless the book would be very welcome indeed, were it not that it is written in Greek, which, to my mind, is an offence (!) against international scholarship and an insurmountable barrier for almost all readers outside Hellas», “…but she (σσ. η Καθάριου) is a pupil of M. Tiberios (σσ. καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ.) who has set the tune and writes himself in Greek”. Και το καλύτερο: “The Greek authorities should, I firmly believe, stop all subsidies for archaeological publications that are meant for the world of Classical Studies and not written in one widely known Western languages… The membership of the EU should by now have eradicated this narrow-minded nationalism of some Greek scholars”…
Ο πρώην καθηγητής λοιπόν τα βάζει με την συγγραφέα που έγραψε το διδακτορικό της στα ελληνικά, τον Τιβέριο που την επίβλεψε και δημοσιεύει ο ίδιος και στα ελληνικά και τελικά προτρέπει το ελληνικό κράτος να μην χρηματοδοτεί αρχαιολογικές μελέτες γραμμένες στα ελληνικά από Έλληνες εθνικιστές ερευνητές που ακόμη δεν κατάλαβαν ότι η χώρα είναι μέλος της Ε.E.

Μάλιστα…

Παρόμοιες απόψεις έχουν ακουστεί και στο παρελθόν, ακόμη και σε διεθνή συνέδρια. Όπως από τον N. Hannestad (τον οποίο επικαλείται ο Hemelrijk), ο οποίος κατατάσσει τα ελληνικά μαζί με τα ρώσικα και τα ισπανικά στις “minor traditional languages” της Αρχαιολογίας και κάνει λόγο για “Balkanization” της Αρχαιολογικής Επιστήμης (N. Hannestad, The Acessibility of Information in Classical Archaeology. Reflections in an Age of Information Technology, Proceedings of the XVth International Congress of Classical Archaeology (Amsterdam 1999) 189 – 194.

Τί άλλο θα ακούσουμε…

Υ.Γ.: Προφανώς οι απόψεις του Hemelrijk δεν αντέχουν σε κριτική. Κι ερωτώ: Πώς ένα peer reviewed περιοδικό επιτρέπει να δημοσιεύεται μια βιβλιοκριτική, η οποία κρίνει μια μελέτη με βάση μόνο την περίληψή της, πράγμα ενάντια σε κάθε επιστημονική δεοντολογία; Και τελικά εξυπηρετεί μόνο την εκτόξευση προσωπικών επιθέσεων και την εξωτερίκευση κόμπλεξ;

Αρχαιολογία και κοινωνία

Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσει οδηγός ταξί, θα απαντήσω οτιδήποτε άλλο. Όχι όμως «αρχαιολόγος»…Δεν αντέχω άλλα μπινελίκια για το μετρό, για το parking στο Διοικητήριο που δεν έγινε επειδή «βρέθηκαν μερικές πέτρες», για για…
Τι είμαστε αλήθεια για την κοινωνία, για τους ανθρώπους έξω από το σινάφι μας;
Στην καλύτερη περίπτωση κάποιος θα κάνει αναφορές στον Indiana Jones και στον Ανδρόνικο ή «στους ταλαίπωρους στην άκρη της Εθνικής που σκάβουν με τα τσαπάκια τους μέσα στο καταμεσήμερο», στη χειρότερη θα έχει συναλλαγεί με την Αρχαιολογική Υπηρεσία….
Γεγονός είναι ότι οι σχέσεις αρχαιολόγων και υπόλοιπης κοινωνίας δεν είναι οι καλύτερες. Πάντα συνοδεύονται από μια διάχυτη καχυποψία απέναντι στους αρχαιολόγους. Και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη. Γιατί ο πολίτης δεν βλέπει απέναντί του έναν επιστήμονα αλλά ένα εκπρόσωπο του Κράτους που απειλεί να του καθυστερήσει την οικοδόμηση, να του πάρει το χωράφι, να του κάνει την οδήγηση στις πόλεις μαρτύριο.
Δυστυχώς οι αρχαιολόγοι είναι σε μεγάλο βαθμό ξεκομμένοι από την κοινωνία, ένας κλάδος εσωστρεφής. Αναλισκόμαστε στα δικά μας εσωτερικά (διοικητικά και επιστημονικά) προβλήματα. Έχουμε κατά πολύ ξεχάσει ότι η Αρχαιολογία δεν αφορά μόνο εμάς αλλά ολόκληρη την κοινωνία, επηρεάζει την καθημερινή ζωή χιλιάδων πολιτών. Θεωρητικά συμφωνούμε όλοι στο να γίνουμε πιο «ανοιχτοί» απέναντι στους συμπολίτες μας, να εξηγήσουμε την αιτία και τον τρόπο της δουλειάς μας, να προτείνουμε και να δείξουμε νέους τρόπους «συμβίωσης» και των ανθρώπων και των κτιρίων με τα αρχαιολογικά κατάλοιπα. Πρακτικά;…
Όσο δεν ξεφεύγουμε από την ομφαλοσκόπηση, η κοινωνία θα είναι απέναντί μας, καχύποπτη και κυρίως αδιάφορη.

Η εμφάνιση των αρχαιολόγων

Η παρέμβαση των αρχαιολόγων τόσο μέσω του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων όσο και μέσω μιας πρωτοβουλίας 105 ατόμων, όπως αποτυπώθηκε στα ΜΜΕ.

http://www.tovimadaily.gr//Article.aspx?d=20080110&nid=7131098&sn=&spid=
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_0_10/01/2008_254902
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&tag=8777&pubid=300461
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=50386064