21 Ιαν 2008

Αρχαιολογία και κοινωνία

Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσει οδηγός ταξί, θα απαντήσω οτιδήποτε άλλο. Όχι όμως «αρχαιολόγος»…Δεν αντέχω άλλα μπινελίκια για το μετρό, για το parking στο Διοικητήριο που δεν έγινε επειδή «βρέθηκαν μερικές πέτρες», για για…
Τι είμαστε αλήθεια για την κοινωνία, για τους ανθρώπους έξω από το σινάφι μας;
Στην καλύτερη περίπτωση κάποιος θα κάνει αναφορές στον Indiana Jones και στον Ανδρόνικο ή «στους ταλαίπωρους στην άκρη της Εθνικής που σκάβουν με τα τσαπάκια τους μέσα στο καταμεσήμερο», στη χειρότερη θα έχει συναλλαγεί με την Αρχαιολογική Υπηρεσία….
Γεγονός είναι ότι οι σχέσεις αρχαιολόγων και υπόλοιπης κοινωνίας δεν είναι οι καλύτερες. Πάντα συνοδεύονται από μια διάχυτη καχυποψία απέναντι στους αρχαιολόγους. Και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένη. Γιατί ο πολίτης δεν βλέπει απέναντί του έναν επιστήμονα αλλά ένα εκπρόσωπο του Κράτους που απειλεί να του καθυστερήσει την οικοδόμηση, να του πάρει το χωράφι, να του κάνει την οδήγηση στις πόλεις μαρτύριο.
Δυστυχώς οι αρχαιολόγοι είναι σε μεγάλο βαθμό ξεκομμένοι από την κοινωνία, ένας κλάδος εσωστρεφής. Αναλισκόμαστε στα δικά μας εσωτερικά (διοικητικά και επιστημονικά) προβλήματα. Έχουμε κατά πολύ ξεχάσει ότι η Αρχαιολογία δεν αφορά μόνο εμάς αλλά ολόκληρη την κοινωνία, επηρεάζει την καθημερινή ζωή χιλιάδων πολιτών. Θεωρητικά συμφωνούμε όλοι στο να γίνουμε πιο «ανοιχτοί» απέναντι στους συμπολίτες μας, να εξηγήσουμε την αιτία και τον τρόπο της δουλειάς μας, να προτείνουμε και να δείξουμε νέους τρόπους «συμβίωσης» και των ανθρώπων και των κτιρίων με τα αρχαιολογικά κατάλοιπα. Πρακτικά;…
Όσο δεν ξεφεύγουμε από την ομφαλοσκόπηση, η κοινωνία θα είναι απέναντί μας, καχύποπτη και κυρίως αδιάφορη.