To 1995 είχαν ακυρώσει τη συναυλία για λόγους υγείας του τότε ντράμερ τους Bill Berry. Το 1999 για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπορούσα να είμαι στην Αθήνα.
Αύγουστος 2008. Στέκομαι μπροστά στην σκηνή. Τελειώνει το support και ακόμη δεν πιστεύω ότι σε λίγο θα τους δω.
Βγαίνουν χαμογελώντας οι Michael Stipe, Peter Buck και Mike Mills. Οι REM. Και το ταξίδι άρχισε…
Ξεκινήσαμε ξέφρενα με Living Well και Kenneth, πηδήξαμε με το I’m Gonna DJ, χειροκροτήσαμε στον ρυθμό του Stipe με το Rockville, τραγουδήσαμε το The Great Beyond και το The One I Love, λικνιστήκαμε με το Electrolite, χορέψαμε με το It’s the End of the World και το Bad Day, ανατριχιάσαμε με το Drive και το Nightswimming, απογειωθήκαμε με το Orange Crush, σκορπίσαμε χαμόγελα με το Supernatural Superseriοus, θυμηθήκαμε με το Maps Αnd Legends και το Losing My Religion, αποχαιρετιστήκαμε με το Man Οn Τhe Moon.
Και φύγαμε συγκλονισμένοι, κοιτώντας ψηλά, ψάχνοντας το φεγγάρι…
----------
Στο video (από άλλο show) μια από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς και αγαπημένο μου: Let Me In.
1 σχόλιο:
Δείτε σχετικά με τη 18η ετήσια συνάντηση του «Διεθνούς Δικτύου Έρευνας & Δράσης για την Πόλη» INURA. Αθήνα 3-10 Οκτωβρίου 2008.
filopappou.wordpress.com
Δημοσίευση σχολίου