Μόλις γύρισε από το συνέδριο. Είδε την απόφαση. "Επιτέλους", σκέφτηκε, "καιρός είναι μπει καινούριο αίμα στο Τμήμα". Καιρό το συζητούσαν, αλλά πάντα αναβάλλονταν. Μόνο αυτός, Επίκουρος, κι ένας συνάδελφος Αναπληρωτής. Η πλειοψηφία Καθηγητές, κοντά στη σύνταξη.
Την άφησε παραδίπλα. Μόνο όταν του έκανε κουβέντα ο Πρόεδρος την ξαναδιάβασε.
"Θέση Λέκτορα στο γνωστικό αντικείμενο Κλασική Αρχαιολογία με έμφαση στην αρχαϊκή εποχή"…Παραξενεύτηκε, πώς δεν το είδε; Μάλλον από βιασύνη να τακτοποιήσει το γραφείο του. Με το τέλος του εξαμήνου θα έφευγε στο εξωτερικό με άδεια.
"…με έμφαση στην αρχαϊκή εποχή"…Τότε το συνδύασε με το όνομα που του ανέφερε ο Πρόεδρος. Τον γνώριζε, όχι όμως ότι είχαν και ιδιαίτερες σχέσεις. Γιος Καθηγητή του Τμήματος - γνωστού στον τομέα του, διευθυντής σε πανεπιστημιακή ανασκαφή, πρώην πρόεδρος τμήματος, μέλος σε διάφορες επιτροπές κοκ. -, είχε προσληφθεί σε θέση ΙΔΑΧ στο Τμήμα. Πατέρας και γιος ανασκάπτανε μαζί, δημοσιεύανε μαζί. Ακόμη και το διδακτορικό του διαπραγματευόταν ευρήματα αυτής της ανασκαφής – κεραμική αρχαϊκής εποχής.
Δαγκώθηκε. Και θυμήθηκε την δική του εκλογή. Με πόσο κόπο, με πόση δυσπιστία τον επέλεξαν, παρόλο που κάλυπτε με το παραπάνω τα τυπικά προσόντα. Δεν ήταν κι εύκολο γι’ αυτούς να δεχτούν κάποιον από το εξωτερικό, έναν "ξένο".
Μέχρι να τελειώσει το εξάμηνο απέφυγε να μιλήσει με τους συναδέλφους για το θέμα. Του είχε καρφωθεί όμως στο μυαλό το "…με έμφαση στην αρχαϊκή εποχή" και η πιθανή αντίδραση των υποψηφίων που θα διάβαζαν στα πρακτικά της εκλογής ότι δεν είχαν δώσει την απαραίτητη "έμφαση" σε αυτήν την εποχή είτε στη διατριβή τους ή στις δημοσιεύσεις τους είτε στις ανασκαφές που είχαν συμμετάσχει.
Όταν γύρισε, όλα είχαν γίνει όπως έπρεπε. Καιρό είχε να δει τον Καθηγητή τόσο χαρούμενο, να δέχεται από όλους συγχαρητήρια. Τώρα θα μπορούσε να συνταξιοδοτηθεί ικανοποιημένος…
-------------------
Αποποίηση: Tα παραπάνω γεγονότα είναι φανταστικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική.
